De bedwants is een klein insect dat zich graag ophoudt in onze slaapkamers. Het diertje wordt vaak ten onrechte aangezien voor een wandluis. De bedwantsen zijn echter geen luizen. Bedwantsen kunnen niet vliegen maar wel snel lopen. Wanden en plafonds vormen daarbij geen belemmering.
De bedwants is aan de bovenzijde ovaalvormig en aan de onderkant plat. Bedwantsen zijn roodbruin (wikipedia). Nadat ze bloed hebben genuttigd kleuren ze echter donkerrood. Bedwantsen kunnen niet vliegen. Achter hun kopje bevinden zich wel voorvleugels maar die zijn niet uitontwikkeld. Hoe kun je een bedwants herkennen? Een vrouwtjesbedwants wordt tussen 4,5 en 9 mm lang. Mannetjes zijn nog niets kleiner.
Bedwantsen komen vooral voor in slaapkamers. Ze leven van het bloed van mensen en tappen eens in de acht dagen wat bloed van mensen af. Ze boren daarvoor een gaatje in de huid, waarna ze zo’n 5 tot 10 minuten bloed zuigen. Larven van de bedwants hebben zelfs bij iedere vervelling bloed nodig.
Bedwantsen zijn echte nachtdieren en gaan dus ’s nachts, wanneer we slapen, op zoek naar bloed. Na hun bloedmaaltijd keren ze terug naar hun schuilplaats. Deze schuilplaats bevindt zich achter naden en kieren. Vooral het hoofdeinde van het bed is een favoriete plek. Daarnaast komen bedwantsen ook veel voor aan randen van plafonds en bij behangranden en aan beduiteinden. Dat is te verklaren uit het feit dat ze op zoek zijn naar warmte: warmte verlaat ons lichaam via het hoofd en bovendien stijgt warme lucht op.
Wanneer het zo’n 22°C is, kan een wants wel 20 tot 35 weken zonder voedsel. Bovendien legt een vrouwtjewants dan wel honderden eitjes.
